فاطمه زهرا

[عَنِ الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ] قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللَّهِ‏: تُحْشَرُ ابْنَتِي فَاطِمَةُ [يَوْم القِيَامَة] وَ عَلَيْهَا حُلَّةُ الْكَرَامَةِ [وَ] قَدْ عُجِنَتْ‏ بِمَاءِ الْحَيَوَانِ‏ فَيَنْظُرُ إِلَيْهَا الْخَلَائِقُ فَيَتَعَجَّبُونَ مِنْهَا ثُمَّ تُكْسَى أَيْضاً مِنْ حُلَلِ الْجَنَّةِ أَلْفَ حُلَّةٍ مَكْتُوبٌ عَلَى كُلِّ حُلَّةٍ بِخَطٍّ أَخْضَرَ: أَدْخِلُوا بِنْتَ [ابنة]مُحَمَّدٍ الْجَنَّةَ عَلَى أَحْسَنِ الصُّورَةِ وَ أَحْسَنِ الْكَرَامَةِ وَ أَحْسَنِ مَنْظَرٍ فَتُزَفُّ إِلَى الْجَنَّةِ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ وَ يُوَكَّلُ بِهَا سَبْعُونَ أَلْفَ جَارِيَةٍ.»

ترجمه:

امام رضا(علیه السلام) از اجداد طاهرینش از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) روايت كرده كه فرمود: دخترم فاطمه(علیها السلام) محشور گردد در حالى كه حلّۀ كرامت – كه به آب حيات مخلوط شده- در بر دارد، و تمام خلايق به آن نظر كنند و از آن تعجّب نمايند. سپس هزار حلّه از حلّه‏هاى بهشتى برتن او پوشانده شود كه بر هر يک با خطّ سبز نوشته شده است: دختر محمّد را داخل بهشت گردانيد به زیباترین صورت و با بالاترین کرامت و نیکوترین منظر. هفتاد هزار كنيز موكّل او گردند و او را مانند یک عروس به سوى‏ بهشت بدرقه كنند.

منابع:

عيون أخبار الرضا، شيخ صدوق، ج۲، ص۳۳؛ دلائل الامامة، طبری، ص۱۵۵؛ در النظيم، یوسف بن حاتم شامی، ص۴۶۱؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۲۲۱.
منابع اهل تسنن: مناقب علی بن أبی طالب، ابن مغازلی، ص۲۹۵؛ مقتل الحسین، خوارزمی، ج۱، ص۹۰؛ و با اختلاف کم در این منابع: تاريخ مدينة دمشق، ابن عساكر، ج۱۳، ص۳۳۴؛ فرائد السمطین، جوینی، ج۲، ص۶۴.

همچنین: «أَنْبَأَنَا دَاوُدُ بْنُ سُلَيْمَانَ الْقَارِي أَنْبَأَنَا عَلِيُّ بْنُ مُوسَى الرِّضَا أَنْبَأَنَا أَبِي مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ اخبرنا أَبِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ أَنْبَأَنَا أَبِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ : تُحْشَرُ ابْنَتِي فَاطِمَةُ [يَوْمَ القِيَامَة] وَ عَلَيْهَا حُلَّةُ [الْكَرَامَةِ و] قَدْ عُجِنَتْ‏ بِمَاءِ الْحَيَوَانِ‏ فَيَنْظُرُ الْخَلَائِقُ إِلَيْهَا فَيَتَعَجَّبُونَ مِنْهَا [ثُمَّ] تُكْسَى أَيْضاً أَلْفَ حُلَّةٍ مِنْ حُلَلِ الْجَنَّةِ مَكْتُوبٌ عَلَى كُلِّ حُلَّةٍ مِنْهَا بِخَطٍّ أَخْضَرَ أدْخِلُوا ابْنَةَ نَبِيِّي الْجَنَّةَ عَلَى أَحْسَنِ صُورَةٍ وَ أَحْسَنِ الْكَرَامَةِ وَ أَحْسَنِ الْمَنْظَرِ فَتُزَفُّ كَمَا تُزَفُّ الْعَرُوسُ و تَتَوَّجُ بِتَاجِ الْعِزِّ وَ يَكُونُ مَعَهَا سَبْعُونَ أَلْفَ جَارِيَةٍ فِي يَدِ كُلِّ جَارِيَةٍ مِنْدِيلٌ‏ مِنْ‏ إِسْتَبْرَق‏ وَ قَدْ زُيِّنَ لَهَا تِلْكَ الْجَوَارِي مُنْذُ خَلَقَهُنَّ اللَّهُ [مُنْذُ خَلَقَ اللَّهُ الدُّنْيَا]» داود بن سلیمان قاری روایت کرد از امام رضا از اجداد طاهرینش از علی بن ابی طالب از رسول خدا كه آن حضرت فرمود: دخترم فاطمه محشور گردد در حالى كه حلّه كرامت -كه به آب حيات مخلوط شده- در بر دارد، و تمام خلايق به آن نظر كنند و از آن تعجّب نمايند. سپس بر او از حلّه‏هاى بهشتى هزار حلّه پوشانده شود كه بر هر يک با خطّ سبز نوشته شده است: فاطمه دختر نبیم را با نيكوترين صورت و بهترين كرامت‏ و نیکوترین منظر وارد بهشت كنيد. پس در اين حال به مانند عروسى به سوى بهشت روان مى‏شود و تاج عزّت بر سر دارد و هفتاد هزار كنيز همراه وى هستند و در دست هر کنیز پارچه‌ای از ابریشم است و اين كنيزان را خداوند برای او زینت کرده از هنگامى كه آنها را آفريده است.تاريخ مدينة دمشق، ابن عساكر، ج۱۳، ص۳۳۴. و با اختلاف کم در این منابع: مناقب علی بن أبی طالب، ابن مغازلی، ص۲۹۵؛ مقتل الحسین، خوارزمی، ج۱، ص۹۰؛ فرائد السمطین، جوینی، ج۲، ص۶۴.
و با اختلاف کم در منابع شیعه: عيون أخبار الرضا، شيخ صدوق، ج۲، ص۳۳؛ دلائل الإمامة، طبری، ص۱۵۵؛ در النظيم، یوسف بن حاتم شامی، ص۴۶۱؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۲۲۱.