فاطمه زهرا

«عَنْ جَابِر الأَنْصَارِي أنّهُ رَأَى النَّبِيُّ فَاطِمَةَ وَ عَلَيْهَا كِسَاءٌ مِنْ أَجِلَّةِ الْإِبِلِ وَ هِيَ تَطْحَنُ بِيَدَيْهَا وَ تُرْضِعُ وُلْدَهَا فَدَمَعَتْ عَيْنَا رَسُولِ اللّٰه فَقَالَ: يَا بِنْتَاهْ تَعَجَّلِي مَرَارَةَ الدُّنْيَا بِحَلَاوَةِ الآخِرَةِ فَقَالَتْ: يَا رَسُولَ اللّٰه الْحَمْدُ للهِ عَلَى نَعْمَائِهِ وَ الشُّكْرُ للهِ عَلَى آلَائِهِ فَأَنْزَلَ اللّٰه‏: ﴿وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى﴾»

ترجمه:

جابر بن عبداللّٰه انصاری روايت می‌كند كه پيامبر(صلی الله علیه و آله) حضرت فاطمه(علیها السلام) را در حالى ديد كه كسائى از پوست شتر بدوش افكنده و با دست خود مشغول آسياب كردن و شير دادن فرزندش است.
چشمان پيامبر(صلی الله علیه و آله) پر از اشک شد و به حضرت فاطمه(علیها السلام) فرمود: اى دختر عزيزم، تلخيهاى دنيا را در مقابل شيرينى آخرت قرار بده.
فاطمۀ زهرا(علیها السلام) گفت: يا رسول اللّٰه خدا را سپاس به سبب نعمتهاى فراوانى كه عنایت فرموده، و شکر برای اوست در مقابل عطاهایش.
در همين موقع بود كه خداوند متعال این آیۀ شریفه را نازل فرمود: ﴿وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى﴾؛ و به زودى پروردگارت [در قبال این مرارت و سختی، مقام شفاعت امت در روز قیامت را] به تو عطا مى‏كند كه راضى شوى.

منابع:

التمحيص، اسكافی، ص۶؛ مناقب آل أبی طالب، ابن شهر آشوب، ج۳، ص۱۲۰؛ مكارم الأخلاق، شيخ طبرسی، ص۱۱۷ و ص۲۳۵(با اختلاف کم)؛ تفسير صافی، فيض كاشانی، ج۵، ص۳۴۱؛ تسلیة المجالس، کرکی حائری، ج۱، ص۵۳۲؛ بحار الأنوار، علامه مجلسی، ج۴۳، ص۸۶.
منابع اهل تسنن: تفسیر ثعلبی، ثعلبی، ج۱۰، ص۲۲۵؛ شواهد التنزيل، حاكم حسكانی، ج۲، ص۴۴۵.

همچنین:«عَنْ جَابِرٍ [قَالَ:] إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ [وَ آلِهِ‏] وَ سَلَّمَ رَأَى عَلَى فَاطِمَةَ كِسَاءً مِنْ أَوْبَارِ الْإِبِلِ وَ هِيَ تَطْحَنُ فَبَكَى وَ قَالَ: يَا فَاطِمَةُ اصْبِرِي‏ عَلَى‏ مَرَارَةِ الدُّنْيَا لِنَعِيمِ‏ الْآخِرَةِ غَداً. وَ نَزَلَتْ:‏ (وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى‏)؛ جابر بن عبد اللّٰه انصارى نقل كرده: روزى رسول خدا فاطمه را دید، در حالى كه كسائى از موی شتر بر شانۀ فاطمه بود و او به آسياب كردن گندم مشغول بود. پیغمبر خدا، [وقتی دخترش فاطمه را در آن حالت مشاهده نمود]، اشک از چشمانش سرازير شد و فرمود: ای فاطمه! سختى و تلخى دنيا را براى رسيدن به نعمت آخرت تحمّل كن و آیۀ كريمه‏ (و به زودى پروردگارت [آنچنان] به تو عطا مى‏كند كه راضى شوى) ‏نازل شد.
منابع اهل تسنن: مقتل الحسین، خوارزمی، ج۱، ص۱۰۵؛ جامع الاحادیث، سیوطی، ج۳۴، ص۳۹؛ كنز العمال، متقی هندی، ج۱۲، ص۴۲۲.
و به همین مضمون در این منابع: دُر المنثور، سیوطی، ج۶، ص۳۶۱؛ فتح القدیر، شوکانی، ج۵، ص۴۶۰؛ تفسیر آلوسی، آلوسی، ج۳۰، ص۱۶۰.